SAK SAK E DEWE
Dening: ANISA SANTALIA
Sawijining dina...
Ora kaya biasanePraslan
Pandu sing kawentarminangkakanca raket
ikumeneng-menenganlankatonwis rong dina oraguneman , amargakuwi Yudha
sing bocah anyar pindahan saka kuthanangingugakerepsrawung karo
kekaronenyobanengahi supaya paseduluraningantarane bocah loroikuorapedhot.
"Pras, aku
lihat-lihat wis rong dina iki koqnggak bertegur sapa karo Pandu,
memangnya kowe ono masalah ya karo Pandu?" pitakone Yudha nganggo basa
jawa sing grothalgrathul
"orakoqYud, oraono
apa apa" jawabePras singkat
"ayolah Pras, ora
usah ngapusi ..kalian kan sahabat, kancakenthel malah kata Bu Guru, pasti ada
sesuatu kan mmungkinwae aku bisa bantu" Yudha teteporanyerahmbujukiPras
supaya gelemcrita
"Yud,
sebenerepancen aku karo Pandu wisora sapa aruh rong ndinaiki, tapi
ikimergakabehsalahekoq, mosok buku diktat sing disilih Pandu
kingakunewisdibalikke seminggu kepungkur , padahal kenyataanedurungmbalik ning
aku, nanging Pandu ngodro yen wisdibalikke pas dolan ning omah malah ganti
nuduh aku pikun jannggregetketenan bocah iku" pungkasanePrascritadawa
"ooo...ngonotoPras,
tapi memang nya sudah kamu cari ke tempat lain selain di meja belajarmu Pras,
ya siapa tahu bukunya ketlisutdimanagitu?" Yudha nyobatakonkanthi ati-ati
"apa kowe ya nuduh
aku pikun, lali ndeleh buku ning enditoYud?" Pras rada muring-muring
ditakoningono
"yonggakgitu, aku
kan cuman nanya...sapa ngertigitu, ntar aku boleh kan main ke tempatmu, tak
nyoba bantu kamu nyari sekalian belajar bareng kaya biasane, piyePras?"
pitakone Yudha
"yogakpapa sih
,sinau bareng wae ning nggonkuYud" jawabePras
"iya deh...sip.
sampai ketemu ngko sore yopras"
***
Sejam sakdurunge....
"dadi
ngonocritaneYud, mosok aku kiyongapusito wong cethacetha aku
kiwismbalikkebukunePraskoq pas aku dolan ning omahe"
"oohgitucritanyaPan..hem
mungkin saja Pras lupa lali kalau buku yang kamu pinjam wis mbok
balikkeyo" ujare Yudha
"lagian Prasiku
kan lalinanYud, kowe ngertidhewe kan mugamuga sih bukunepancenmingketlisut, aku
yo dadi ora penak gara-gara buku dhewe dadi menengmenenganngene, dikirane aku
oranjaga amanah to"curhate Pandu maneh
"ya sudah kalau
gitu, nanti sore kamu ikut aku saja kita sianau bareng seperti biasanya, nanti
sambil njelasin masalah ini biar selesai, gimana?"
"yowis aku
meluwaeYud, aku yo bakal nggantibukune yen pancenoraono"
***
sore ikuingomahePras
"Pandu, aku
njalukngapurayojebul buku diktat sing mbok balikkekaepancenwis tak tampa, tapi
gara-gara tak nggo sinau bengi-bengingantiketuron malah tiba ning ngisor dipan,
dhek awan tak temu pas resik resik kamar.....maaf yo aku wisnuduh kowe rung
mbalikke" Pras ngomong sinambindhingkluknalika Pandu lan Yudha teka
ingomahe
"wah syukur nek
ngonoPras, aku kiyokepikiran terus, wisora perlu isin . aku
yonjalukngapuraamargangenengke awakmu....kosong
kosongyoPrasdhewetetepkekancanto?" jawabe Pandu
"he
emoramingkekancan tapi seduluran" Pras ngomong sinambingrangkul pandu
"nah
gitudonk...kalian kan sahabat baik, sudah seharusnya saling memaafkan dan
berbaikan lagi seperti ini" Yudha katonsenengamargausahanekasil
"maturnuwun y
Yud...kamu memang baik hati"ujarePraslan Pandu bebarengan
"okeee...sama-sama
yuk....sinau bareng e ndang dimulai"
Tidak ada komentar:
Posting Komentar