(12) SABAR NUWUHAKE ASIL

SABAR NUWUHAKE ASIL

Dening : Anggi Widyawati

Ing sawijining dina ana kaluwarga cilik sing uripe pas-pasan. Pak Ujang lan Bu Narsih jenenge, lan duweni putra jenenge Dimas. Dimas saiki wis kelas 12 SMK. Dheweke sekolah ing sekolah favorit. Dimas duwe kanca jenene Sofyan. Sofyan saka kaluwarga sing sugih, nanging ora sombong, Dimas karo Sofyan wis kekancan kawit SMP, ning ngendi-ngendi mesthi bareng. 

Pak Ujang lan Bu Narsih wonge grapyak lan apikan marang tonggo, Dimas uga duweni sifat sing becik kaya bapak lan ibune. Ing sisi liya ana tanggane Dimas sing senengane rasan-rasan, utamane ngrasani kaluwargane pak Ujang amarga pak Ujang lan kaluwargane wong ora duwe, Bu Ningsih jenenge. Masio kaluwargane pak Ujang asring dirasani Bu Ningsih lan tangga-tanggane liya, dheweke ora gatekne omongan sing ora penting, dheweke gur fokus ngopeni Dimas supaya bisa kuliah ning perguruan tinggi favorit.

Wayah isuk Bu Ningsih lagi nyapu ing ngarep omah, ujug-ujug Bu Ningsih lan tanggane  lewat arep blanja sayuran. ''Eh ibu-ibu delengen kae, wong mlarat lagi resik-resik! Ucape Bu Ningsih ora ngenakke kuping ''O iya ya Bu, kira-kira apa ora duwe duwit ya kok ora mangkat blanja'' semaure tanggane mau. ''alah paling ya ora duwe'' semaure Bu Ningsih. Nalika kuwi Bu Narsih ora semaur  apa-apa lan langsung mlebu omah kanthi wajah kang melas. ''Ibu wonten napa kok wajahe ibu katon sedih? '' pitakone Dimas marang ibune. ''Ora ana apa-apa kok le, ibu ora  papa'' semaure Bu Ningsh. ''Nggih sampun Bu kula pamit badhe bidal sekolah rumiyin'' Dimas pamit marang ibune lan langsung budal diampiri Sofyan.

Ing sekolahan Dimas kalebu murid sing pinter, lan dheweke seneng pitulung marang kanca. ''Dim mengko bali sekolah ayo kelompok ning omahku, warahono aku Matematika ya? '' pitakone Sofyan marang Dimas. ''Iya Fyan mengko bali sekolah tak moro ning omahmu dhsisk  awakmu tak warahi Matematika. '' Dimas mangsuli pitakone Sofyan mau. ''Wah matur suwun ya Dim,awakmu wis gelem nulung aku. '' '' Iya Fyan sami-sami'' semaure Dimas.

Wektu mulih sekolah wis teka, Dimas lan Sofyan langsung bali. Sakwise teka omah Dimas banjur salin klambi lan mangan. Sak wise mangan Dimas langsung pamitan marang bapak lan ibune. ''Pak, Bu kula izin nggih badhe teng griyane Sofyan badhe kelompokan. ''Oalah iya le, ngati-ngati ya'' semaure pak Ujang. ''Nggih pak. ''

Sakwise teka ning omahe Sofyan, Dimas langsung ngajari Sofyan Matematika nganti sore. Wektu wis nuduhake jam 4 sore, Dimas langsung bali. Bengine  Dimas sinau ing kamar, dene bapak lan ibu ngobrol ing ruang tamu. ''Pak kenangapa ya kok keluargane awak dewe diece terus karo Bu Ningsih? '' pitakone ibu marang bapak. ''Sabar wae lah bu, tarah yo iki dalan uripe awak dewe, mbesuk bapak yakin yen Dimas iso bahagiakne awak dewe bu'' Wangsulane bapak nenangne ibu. ''Nggih pak ibu yakin yen Dimas mbesuk iso bahagiakne awak dewe''. Semaure ibu.

Wayah isuk pakaryan kaya biasane, Dimas budhal sekolah karo Sofyan, lan bapak menyang sawah, dene ibu ning omah. Pas ibu lagi blanja ning tukang sayur, ning kono ya pas lagi ana Bu Ningsih. ''Lho bu Narsih lagi blanja to? Napa gadah arta bu? '' ecenan e Bu Ningsih marang Bu Narsih. ''Nyuwun ngapunten nggih bu kula niki panene tiyang mboten gadah, tapi kula gadah harga diri bu, tulung omngane jenengan niku di kontrol nggih bu! '' Semaure Bu Narsih rada pegel lan langsung bali ning omah ora sida blanja. Pas ning omah Bu Narsih nangis ning ruang tamu, pas kuwi bapak wis kondur saka sawah. ''Lho bu ana apa kok nangis? Pitakone bapak. ''Bu Ningsih lo pak, kok soyo suwe kok ngono to sikap e karo keluargane awak dewe? '' wangsulane ibu. ''Wis lah bu, ibu kok ijik mikirne omongane Bu Ningsih to, kan bapak ya wis kandha to bu ora usah digatek omongane Bu Ningsih kuwi, anggep wae kuwi angin lewat bu. '' Bapak nenangne ibu maneh.

Bengi iki Dimas sinau amarga sesok wis  UN, ora lali dheweke nindakake perintah agama yaiku sembahyang 5 wektu nyuwun marang Gusti Allah supaya dilancarake anggone ujian lan supaya bisa banggakne bapak lan ibune. Wayah isuk wis teka, Dimas tangi subuh lan langsung solat subuh banjur siap-siap menyang sekolah. Jam 6 pas Dimas langsung mangkat sekolah lan ora lali pamit marang bapak lan ibune. ''Bapak, ibu Dimas nyuwun pangestune nggih, supados Dimas saget garap ujian mangke Pak, bu.'' Panyuwune Dimas marang Bapak lan ibune. ''Iya le bapak lan ibu dongakne awakmu terus supaya lancar anggonmu ujian ya le. '' wangsulane bapak nalika Dimas salim. ''Injih pak pangestune nggih''

Telung dina kepungkur Dimas wis bar anggone ujian, lan dina iki dhweke pengumuman asil ujiane. Dina iki Dimas menyang sekolah arep delok pengumuman. Pengumuman wis ditempel ing papan pengumuman. Dimas ngentukne asil sing muasne, dheweke juara siji sak provinsi lan dheweke entuk beasiswa kanggo nerusne kuliah ning perguruan tinggi negeri. Sakwise delok pengumuman Dimas langsung bali ning omah lan langsung menehi ngerti bapak lan ibune yen dheweke juara siji lan entuk beasiswa. Bapak lan ibu terharu lan nangis bahagia amarga putrane wis iso buktekne marang tangga-tanggane sing gawene ngina lan ngece keluargane.

TAMAT.