Diuber Wong Edan
Dening : Afandi Dwi Pratama
“Sakniki lak ana warnet anyar, dulan nang kono wae wes ambek ngajak Farhan mesisan.”
Aku banjur salin, enggal-enggal langsung nang omahe Farhan.
Teko omah e Farhan..
“Assalamualaikum, di..., Han.” Ngandikaku
“Walaikumsalam, lho, Afan, ana apa?” Pitakon Farhan
“Ayo dulan, jarene ana warnet anyar ing cedak pasar.”
“Temenan tha? Ayo ngajak Sodek.”
Ing parjalanan nang omahe Sodek, ana pithik kate. Farhan sing pancen usil, banjur nendang pithik mau. Pithik mau shock, banjur mabur ora karuan. Aku lan Farhan ngempet ngguyu, kene nglanjutake lumaku, nanging...
“Han, awakmu ngerti ora pithik mau melu kene.”
“Yo, ana opo?” takon Farhan
“Nguber kene!!” Bengokku
Aku lan Farhan banjur mblayu, kene muter-muter gang kanggo upaya bisa lolos saka makhluk iku. Akhire kita bisa lolos tepak pas tekan pinggir griyane Sodek, untung pithik mau ora dadi nguber kene, malah nguber sapeda motor.
“Ah..slu..man, slu..mun, slamet.” Ngendikane Farhan karo ngos-ngosan.
“Ayo cepet celukna Han!” Kongkonku
Akhire, kula, Farhan lan Sodek budhal nang Warnet bebarengan. Ndhek parjalanan kita ketemu wong edan. Wah, aku duwe firasat buruk! Mikirku ing njero ati. Dumadakan Farhan lan Sodek bengok bebarengan, “woi wong edan, wong edan... hahahaa...”
“Ayo to, mblayu! Gawe uripmu” ajak Farhan
“Mosok aku kudu meneng! He, kowe ora edan pisankan? Mengko yen kenapa-napa?” wangsulku
“Santai bae, nek ketangkep mengko awakmu mung dicipok.”
“Hahahahaaa...” Sodek karo guyu cekakakan
Akhire kula ora dadi nang warnet amarga kesel diuber wong edan.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar